ENZYMIX PLUS 90 V-CAPS PHARMANUTRICS

Een gezond spijsverteringsstelsel helpt het lichaam de voeding af te breken tot componenten die kunnen opgenomen worden door onze cellen. Jonge volwassenen beschikken meestal nog over alle nodige verteringsenzymen om alle soorten voedsel probleemloos om te zetten in vitale eiwitten, vetten en koolhydraten. Verteringsenzymen kun je vergelijken met kleine piranha’s die de voeding opdelen in kleine moleculaire stukjes zodat ze opgenomen kunnen worden en in de bloedbaan verdeeld worden. Zo kan het lichaam gebruikmaken van de verteerde voeding. Naarmate mensen ouder worden, begint het verteringsproces minder goed te werken, omdat het lichaam, via de pancreas en de dunne darm, minder verteringsenzymen aanmaakt.

Het effect van verteringsenzymen kan uitstekend onderzocht worden via het TIM-verterings¬model van TNO (“TNO-Intestinal Model”). Dit dynamische computer gecontroleerde model simuleert de gehele fysiologische voedselvertering in het maag-darmkanaal van de mens en bepaalt diverse verteringsparameters in maag, dunne darm en colon, alsmede de microbiota.

De meest stabiele en effectieve enzymen zijn die van plantaardige en microbiële oorsprong. Deze enzymen degraderen niet tijdens de maagpassage en behouden hun werking. Tevens zijn deze enzymen over een veel breder pH-gebied (2-8) werkzaam, waardoor ze over een langer traject in het maag-darmkanaal actief zijn. Voor een grotere biologische activiteit worden bij voorkeur enzymen van verschillende bronnen gecombineerd. Een dergelijk complex kan verrijkt worden met een aantal andere gespecialiseerde enzymen, zoals maltase, lactase, alfagalactosidase, invertase en fytase. Een complex voor oraal humaan gebruik is vrij van fungale resten. Het bevat uitsluitend enzymen en heeft geen vervelende penetrante smaak of geur.

Wanneer te weinig verteringsenzymen worden aangemaakt treden spijsverteringsproblemen op waaruit voedingstekorten ontstaan . De enige oplossing dan is om verteringsenzymen in te nemen in supplementvorm bij de maaltijden. De enzymen zullen ervoor zorgen dat de voeding helemaal verteerd geraakt, en dat kwalen als winderigheid, een opgeblazen gevoel, brandend maagzuur en indigesties ook tot het verleden behoren. Ook mensen die kampen met voedselintoleranties zijn gebaat met dergelijke verteringsenzymen: hoe beter hun voedsel verteerd geraakt, hoe minder irritaties het zal opwekken op welke plek dan ook op de spijsverteringsweg.

Eerste fase van een acute pancreatitis. Floride fase van acute episoden van chronische pancreatitis. Overgevoeligheid voor varkenseiwitten.

Er zijn geen bijwerkingen bekend van het oraal gebruik van spijsverteringsenzymen.

De meeste medicijnen waaronder ook anti-epileptica, antidepressiva en andere psychofarmaca zijn zo ontwikkeld dat ze ongevoelig zijn voor fysiologische hoeveelheden spijsverteringsenzymen in de dunne darm. Het is derhalve onwaarschijnlijk dat hun werking wordt beïnvloed door inname van orale spijsverteringsenzymen.

De spijsvertering, specifiek de eiwitvertering en de opname van vitamine B12, wordt beïnvloed door het gebruik van maagzuurremmers. Antibiotica kunnen door het afdoden van de microbiota de spijsvertering en derhalve de resorptie van nutriënten remmen.

Bij alle enzympreparaten is een effectieve dosering zeer belangrijk. Helaas is bij vele enzymproducten de exacte dosering ondoorzichtig omdat in veel gevallen de enzymactiviteit ten onrechte in milligrammen wordt uitgedrukt. De hoeveelheid milligrammen van een bepaald enzym zegt niets over de activiteit van dat enzym. Daarom is de enige juiste manier om de potentie van een enzymproduct uit te drukken vermelding van de hoeveelheid enzymen in zogenaamde eenheden (“units”) die een uitdrukking zijn van de snelheid waarmee dat betreffende enzym substraat omzet. Let bij aankoop van een enzympreparaat daarom op vermelding van afkortingen als bijvoorbeeld GDU, ALU, HUT of SAPU bij de ingrediëntendeclaratie.

Het is belangrijk dat de enzymen in fysiek contact komen met het voedsel dat ze moeten helpen verteren. Inname van een enzympreparaat tijdens of vlak na de maaltijd is dus belangrijk. Bij gebruik van capsules kunnen deze eventueel al (kort) voor inname met het voedsel (niet heet) worden vermengd.

Het lichaam maakt gebruik van verschillende spijsverteringsenzymen om voedsel om te zetten in nuttige voedingsstoffen. Zo zijn er enzymen die helpen bij het omzetten van eiwitten, maar ook enzymen voor het omzetten van vetten en het omzetten van koolhydraten. Bromelaïne en papaïne zijn voorbeelden van proteasen, enzymen die eiwitten kunnen omzetten. De eiwitten worden met behulp van deze enzymen omgezet in aminozuren. Bromelaïne wordt ook wel een eiwitsplitsend enzym genoemd. Omdat bromelaïne helpt bij het verteren van voedsel, kan het de maag en darmen ondersteunen in hun functie en daarmee klachten in het maag-darmkanaal verminderen. Daarnaast kan het ook ontstekingen in het maag-darmkanaal verminderen. Het werkt ook ondersteunend voor de genezing van een lekkende darm.

Papaïne is een enzym afkomstig uit de Papaja en is 100% natuurlijk. Vanwege de vele goede eigenschappen noemen Indianen in Zuid-Amerika de papaja dan ook ‘vrucht voor een lang leven’.

Maagzuur is een vloeistof die nodig is om het voedsel te verteren. De maagwand zelf is goed beschermd tegen het bijtende maagzuur. Bij een teveel aan maagzuur of bij wondjes op het maagslijmvlies kunt u echter last krijgen van het zuur. Dit merkt u aan een zeurderige of scherpe pijn. De pijn treedt meestal ongeveer één uur na het eten op, omdat de aanmaak van zuur dan het hoogst is, en ‘s nachts. Dit verschijnsel heet brandend maagzuur of zuurbranden.

Bij sommige mensen sluit het klepje tussen de slokdarm en de maag niet goed. Zij kunnen last krijgen van maagzuur dat in de slokdarm komt, met name als zij liggen of voorover bukken. De slokdarm kan dan geïrriteerd raken. Dit worden ook wel refluxklachten genoemd. Dit is te merken aan flinke pijn hoog in de buik of achter het borstbeen.

Calciumcarbonaat neutraliseert maagzuur. Het wordt in combinatie met andere werkzame stoffen gebruikt bij brandend maagzuur.  Er zorgt ook voor de aanmaak van verteringsenzymen.

Gelijktijdige inname met onder andere tetracyclinen, chinolonen, digoxine, levothyroxine, eltrombopag, bisacodyl, chloorpromazine, cimetidine, isoniazide, thiamine, fluoride, fosfaten of ijzer kan de resorptie van deze middelen aanzienlijk verminderen. Vanwege mogelijke verandering van absorptiesnelheid wordt geadviseerd om andere geneesmiddelen niet gelijktijdig in te nemen maar 1 à 2 uur voor inname van het antacidum. Bij combinatie met bismutsubcitraat deze 1 à 2 uur voor het antacidum innemen omdat anders de werking van de bismutsubcitraat afneemt. Thiazide-diuretica verminderen de excretie van calcium, met het risico van hypercalciëmie; controleer regelmatig het serumcalciumgehalte bij deze combinatie.

Zowel obstipatie (door calciumcarbonaat) als diarree (door de magnesiumverbinding) kunnen optreden, alsook misselijkheid, braken en spierzwakte. Na langdurig gebruik van hoge doses kan, zeker wanneer tegelijkertijd veel melk(producten) en vitamine D worden gebruikt, het melk-alkalisyndroom (hoofdpijn, misselijkheid, prikkelbaarheid, alkalose, hypercalciëmie, asthenie en niersteenvorming) optreden. Bij langdurig gebruik van hoge doses kan, vooral bij nierfunctiestoornissen, hypermagnesiëmie, hypercalciëmie en alkalose met als mogelijke symptomen maag-darmklachten, vermoeidheid, verwardheid, polyurie, polydipsie, dehydratie, sedatie, spierzwakte, hypotensie, bradycardie en coma optreden.

Ernstige nierfunctiestoornis. Nierstenen. Reeds bestaande hypofosfatemie, condities resulterend in hypercalciëmie.