DETOXIMIX BOX 200 ML + 60 V-CAPS PHARMANUTRICS

Gebruik van het extract tijdens de zwangerschap en/of lactatieperiode wordt meestal uit voorzorg ontraden. Sommige auteurs melden dat het extract dermate veilig is dat het extract ook tijdens de zwangerschap en/of lactatieperiode gebruikt kan worden. Zelfs in zeer hoge doses is bij dierstudies en humane studies geen toxiciteit aangetoond.

Mariadistel is zeer veilig bij de aangegeven doses en wordt goed verdragen, ook bij langdurig gebruik. Er kan een mild laxerend effect optreden in de eerste dagen met losse stoelgang, wat meestal na 2 à 3 dagen ophoudt.

Mariadistel vermindert de hepatotoxiciteit van bepaalde geneesmiddelen.

In de aangegeven dosering zijn van L-cysteïne geen contra-indicaties bekend.

Voor zover bekend veroorzaakt L-cysteïne in de aangegeven dosering geen bijwerkingen.

Interacties met reguliere of natuurgeneesmiddelen zijn mogelijk. Raadpleeg hiervoor een deskundige.

Een gebruikelijke dosering van L-cysteïne is 500 mg tot 1500 mg per dag.

Inositol, dat deel uitmaakt van het vitamine B-complex, is een suiker en wordt beschouwd als een niet-essentiële vitamine die in alle weefsels aanwezig is, zelfs overvloedig in het zenuwstelsel (myelineschede). Hersenen en hart bevatten de hoogste concentraties. Eigenlijk is het geen echte vitamine aangezien de cellen in het organisme glucose kunnen omvormen in inositol. Inositol helpt de groei en het aantal cellen controleren en voorkomt zo een overgroei van cellen (kanker).

Belangrijke bronnen van inositol zijn onder andere lever, biergist, grapefruit, rozijnen, tarwekiemen, pinda’s, koolsoorten en volkoren producten.

Inostitol tekort kan leiden tot eczeem, oogproblemen, constipatie, dermatitis, haaruitval, verhoogde cholesterol en leververvetting.

Diabetespatiënten dienen inositol alleen te nemen onder begeleiding van een arts.

Geen problemen werden vastgesteld met normale doses. Toch bestaat er onvoldoende bewijskracht om de veiligheid tijdens de zwangerschap en/of de lactatieperiode te bevestigen.

Mogelijke interacties met antibiotica (de endogene inositol synthese wordt gestopt door antibiotica (risico op tekort)). Cafeïne (koffie, thee, cola) reduceert inositol (risico op tekort).

Natuurlijke bronnen zijn het best. In voedingssupplementen in de vorm van myo-inositol tot maximaal 1000 mg per dag.

Choline komt in alle natuurlijke vetten voor en is alomtegenwoordig in voornamelijk dierlijke voeding. De rijkste bronnen zijn eieren, lever en ander orgaanvlees, soja en vet vlees.

Choline wordt als veilig beschouwd en wordt over het algemeen goed verdragen. Gebruik van choline dient vermeden te worden indien men overgevoelig of allergisch is voor choline, lecithine, fosfatidylcholine of producten die deze substanties bevatten.

Bij mensen met de zeldzame stofwisselingsziekte trimethylaminuria kan het gebruik van choline een sterke visachtige lichaamsgeur veroorzaken.

Voorzichtigheid met bloeddrukverlagende medicatie wordt aangeraden.

De reguliere aanbevolen dagelijkse hoeveelheid van choline is vastgesteld op 425 mg per dag voor vrouwen boven de 18 jaar, 450 mg per dag voor zwangere vrouwen en 550 mg per dag voor vrouwen die borstvoeding geven. Bij mannen die ouder zijn dan 18 jaar ligt dit tussen de 400 en 3500 mg per dag. Doseringen van choline tussen de 500 mg tot 20 gram zijn 1 tot 3 keer per dag gebruikt om astma, hersenschade en schizofrenie te behandelen.

Dankzij het stimulerende effect op de hersenfunctie vormt choline een goede synergistische combinatie met DHA en andere omega-3 vetzuren. Op het gebied van de homocysteïne stofwisseling gaat choline een goede samenwerking aan met de vitamines B6, B12 en foliumzuur. Ook SAMe kan hier uitkomst bieden.

NAC is een verbinding van het zwavelhoudende aminozuur L-cysteïne, dat, veel meer dan L-cysteïne zelf, een zeer goede precursor is voor de synthese van intracellulair glutathion.

Glutathion is een antioxidant die in alle lichaamscellen wordt aangetroffen. Het is het belangrijkste afweermechanisme van de cel tegen oxidatieve stress.  Glutathion is een tripeptide dat uit drie aminozuren bestaat: L-cysteïne, L-glutaminezuur en L-glycine. Meestal is L-cysteïne het limiterende aminozuur, daarom wordt het nemen van NAC door veel onderzoekers aanbevolen om de glutathionproductie te stimuleren. De glutathionniveaus in de cel nemen gemiddeld 30-35% af naarmate de leeftijd vordert, en ook bij een aantal ziekten worden sterk verlaagde glutathionspiegels waargenomen (onder andere HIV-infectie en hartaandoeningen).

NAC wordt eerst omgezet in L-cysteïne voordat het gebruikt wordt voor de productie van glutathion. Het ligt dus voor de hand dat het beter is om L-cysteïne te nemen dan NAC om de glutathionproductie te verhogen. Toch blijkt NAC een veel betere bron te zijn. L-cysteïne verliest naar schatting 85% van zijn zwavelgroepen (het actieve deel van glutathion) in het verteringsproces, terwijl het stabielere NAC maar 15% verliest. Dit betekent dat na vertering NAC bijna zes maal zoveel actieve zwavelgroepen heeft dan L-cysteïne.

NAC heeft zelf een directe antioxidatieve capaciteit die te verklaren is door de aanwezigheid van de sulfhydrylgroepen (SH-groepen) op het molecule en de promotie van de vorming van glutathion.

Het semi-essentiële aminozuur cysteïne is aanwezig in eiwitrijke voedingsmiddelen, waaronder zuivel, vlees en gevogelte. NAC komt niet in voeding voor en is alleen beschikbaar in supplement vorm.

In de aangegeven dosering zijn van NAC geen contra-indicaties bekend.

Voor zover bekend veroorzaakt NAC in de aangegeven dosering geen bijwerkingen. Hoge doses NAC (zoals die bij paracetamol vergiftiging worden toegepast), die op een lege maag zijn ingenomen, kunnen soms lichte misselijkheid en maagirritaties veroorzaken. Het innemen van NAC met een licht verteerbare snack zonder eiwit, bijvoorbeeld fruit, lost het probleem vaak op.

Diverse medicijnen, toxinen en ook alcohol kunnen de glutathionspiegels verlagen en zo de behoefte aan NAC verhogen. Ook andere interacties met reguliere of natuurgeneesmiddelen zijn mogelijk. Raadpleeg hiervoor een deskundige.

NAC wordt meestal gebruikt in doseringen tussen 200 en 1200 mg per dag, in meerdere doses, verspreid over de dag. Mensen die blootstaan aan grote hoeveelheden oxidanten en gifstoffen, zoals rokers, wordt aangeraden tegen de 1200 mg per dag te nemen. Bij ernstige ziekten als AIDS worden hogere doseringen gebruikt, meestal rond de 2000 mg per dag.

Om optimaal te kunnen werken heeft NAC synergisten nodig, die in een goede multi kunnen worden gevonden. Met name alfaliponzuur, L-glutamine, vitamine C en vitamine E spelen een belangrijke rol bij de regeneratie van glutathion (vitamine C zet geoxideerd glutathion weer terug in de gereduceerde vorm, vitamine E doet hetzelfde bij vitamine C). Een goed antioxidantencomplex, alfaliponzuur of L-glutamine 500 is dus zeker een goede synergistische ondersteuning. Daarnaast wordt een basissuppletie van een goed multipreparaat aanbevolen.

Zink citraat (zink gebonden aan citroenzuur) kan worden ingezet ter bevordering van het afweersysteem bij elke vorm van fysieke stress en voor een optimale koolhydraatvertering bij (top)sport.

Zink citraat is een essentieel mineraal dat een zeer groot aantal functies vervult in het lichaam. Zo is het belangrijk voor de omzetting van koolhydraten, de aanmaak van cholesterol, bij mentale of fysieke spanning. Het werkt als cofactor voor meer dan tachtig enzymen en als bindend element houdt het de structuur in stand van een aantal niet-enzymatische moleculen. Veel van de enzymen waar zink mee werkt hebben te maken met het vervoer van CO2 vanuit de weefsels naar de longen.

Zink citraat is een zinkverbinding die uitstekend wordt geabsorbeerd en voldoende in het lichaam wordt vastgehouden. Deze citraatverbinding verlangt immers geen spijsverteringsactiviteit om te worden opgenomen. Zink is nodig voor de opname van andere voedingsstoffen, zoals vitamine A en B-complex en is vereist voor het vrijmaken van vitamine A uit de levervoorraad.

Eén vijfde van het lichaamszink bevindt zich in de huid. Zink helpt bij de verjonging van het weefsel en is betrokken bij enkele enzymatische reacties die nodig zijn voor de normale werking van de vetklieren van de huid. Zink heeft invloed op de gezondheid van verscheidene lichaamssystemen, zoals het zenuw-, immuun- en voortplantingssysteem en ook op de zintuigen van smaak en reuk.

Zink komt in slechts kleine hoeveelheden voor in veel verschillende voedingsmiddelen. Zink is nauw verbonden met eiwitrijk voedsel. Goede bronnen van zink zijn rundsvlees, lamsvlees, varkensvlees, krab, kalkoen, kip, kreeft, mosselen en zalm.

Zink komt naast vlees, schaal- en schelpdieren ook voor in zuivelproducten, zoals melk, yoghurt en kaas. Ook wordt het gevonden in pinda’s, pindakaas, bonen en volkoren granen, bruine rijst, volkoren brood, aardappelen en pompoenpitten.

Fruit en groenten zijn geen goede bronnen, omdat zink in plantaardige eiwitten niet zo goed beschikbaar is voor gebruik door het lichaam als het zink uit dierlijke eiwitten.

Een tekort aan zink zal zich onder andere uiten in afwijkingen van huid, slijmvliezen en skelet. Ook een veranderde reuk en gewijzigd smaakvermogen kunnen voorkomen, evenals een verminderde afweer tegen infecties. Een zinktekort is echter een heel zeldzaam verschijnsel in België.

Niet bekend (met inachtneming van genoemde maximale doseringen).

Over het algemeen wordt zink goed verdragen. Doseringen van 100 à 150 milligram per dag kunnen soms misselijkheid en overgeven veroorzaken, met name wanneer het supplement op nuchtere maag wordt ingenomen. Deze verschijnselen treden vooral op bij zinksulfaat (220 mg zinksulfaat = 50 mg elementair zink). Van andere vormen van zink zijn deze verschijnselen minder of niet bekend.

Alhoewel voldoende zink een belangrijk mineraal is om de prostaat gezond te houden, zouden hoge doseringen zink de tumorprogressie bij een zich ontwikkelend prostaatcarcinoom juist kunnen bevorderen.

Vrouwen die de anticonceptiepil slikken hebben vaak verhoogde koperspiegels en een verhoogde behoefte aan zink. Ook een aantal andere medicijnen (bijvoorbeeld thiazidediuretica, corticosteroïden, steroïdhormonen, tetracyclines, furosemide, colchicine) hebben een negatief effect op de zinkstatus. Vooral thiazidediuretica kunnen de zinkexcretie met 60 % verhogen. Langdurig gebruik van deze medicatie maakt het monitoren van de zinkstatus noodzakelijk. Zinksuppletie verlaagt de hoeveelheid tetracycline die in het bloed wordt opgenomen. Zinksupplementen en tetracyclines moeten daarom minimaal 2 uur van elkaar gescheiden worden ingenomen.

Cadmium is een antagonist van zink en cadmiumvergiftiging (bijvoorbeeld door roken) heeft een dramatisch effect op de zinkstatus. Ook ijzer en calcium remmen de zinkabsorptie. Eiwitten verbeteren de zinkabsorptie.

Zink in een andere vorm dan zinkmethionine vormt onopneembare complexen met de fytaten in granen, rijst en maïs, de oxalaten uit bepaalde groenten (bijvoorbeeld rabarber) en tannine (bijvoorbeeld thee en rode wijn).

Algemene onderhoudsdosering: 15 mg zink per dag

Algemene therapeutische dosering: 15 tot 45 mg zink per dag

Maximale therapeutische dosering (gedurende een beperkte periode): 1 mg zink per kilogram lichaamsgewicht per dag (deze dosering geldt als de ‘acceptable daily intake’ (ADI), in 1982 vastgesteld door de FAO/WHO).

Vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven wordt aangeraden niet meer dan 25 mg zink per dag (uit voeding en voedingssupplementen) in te nemen.

Om de diverse metabolische functies te kunnen vervullen, heeft zink een aantal synergisten nodig. De synergisten vitamine A en C zijn essentieel voor het effect op het immuunsysteem. De B-vitaminen chroom en vanadium zijn dit voor de glucosehuishouding. Bovendien komt zinkdeficiëntie meestal nooit alleen voor. Vaak zijn er meerdere deficiënties in het spel.

Selenium is een cofactor voor verscheidene enzymen, waaronder het glutathionperoxidase. Glutathionperoxidase is een onderdeel van het antioxidant beschermingsmechanisme van de cel en beïnvloedt de stofwisseling van leukotriënen, tromboxanen en prostacyclinen.

De waarde van selenium en natriumseleniet in een behandeling van kanker wordt algemeen erkend en is vaak al bewezen. In een nieuwe kleinschalige (20 deelnemers) maar wel gerandomiseerde studie blijkt natriumseleniet lymfoedeem samenhangend met een operatie voor mondkanker significant tegen te gaan. Vooral wanneer natriumseleniet direct na de operatie wordt toegediend waar het niet mogelijk of wenselijk is om met manuele vochtdrainage te werken, is het effect heel erg groot.

Kan, voor zover bekend zonder gevaar voor de vrucht, volgens voorschrift worden gebruikt in de zwangerschap.

Bij oraal gebruik een periode van vier uur tussen inname van reducerende middelen zoals ascorbinezuur en natriumseleniet in acht nemen.

100–200 microgram selenium per dag, eventueel verhogen tot 500 microgram per dag. Indien toegepast als aanvulling op algemene totale parenterale voeding: 100 microgram per dag.